W ostatniej drodze na Cmentarzu Srebrzysko prof. Wiesławowi Makarewiczowi, 28 grudnia 2021 r., towarzyszyło kilkaset osób. Kondukt żałobny podążał za pocztem sztandarowym Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, uczelni z którą zmarły związany był od studiów (profesor ukończył Wydział Lekarski ówczesnej Akademii Medycznej w Gdańsku w 1960 roku). Sztandar przepasany był czarną wstęgą.
Podczas mszy żałobnej w kościele pw. Matki Boskiej Częstochowskiej, rektor GUMed prof. Marcin Gruchała przypominając niezwykły i bogaty życiorys zmarłego prof. Wiesława Makarewicza powiedział m.in.: - Ze smutkiem żegnamy człowieka prawego charakteru i otwartego umysłu, wychowawcę wielu pokoleń znakomitych specjalistów. Naukowca należącego do grona tych wybitnych osobistości, które w sposób najbardziej znaczący wpłynęły na polską naukę. Dla polskiej nauki to niepowetowana strata. Profesor Makarewicz był człowiekiem o szerokich humanistycznych horyzontach i niezależnych poglądach. Żegnam Cię, Magnificencjo, Rektorze, Szanowny Profesorze, w imieniu Władz Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, Senatu i całej społeczności akademickiej. Dziękujemy za wiele lat służby na rzecz nauki i kształcenia przyszłych pokoleń, a także zaangażowaną pracę pozwalającą na dynamiczny rozwój naszej uczelni. Na zawsze pozostaniesz w naszych wspomnieniach i będziesz obecny w niejednej dyskusji.
Bardzo osobiste pożegnanie na cmentarzu wygłosił wnuk prof. Makarewicza:
- Dziadek był osobą ponad podziałami, co stanowiło klucz do jego sukcesu. (....). Podziwiałem jego ciągłą chęć niesienia pomocy innym. Najlepszym tego wyrazem jest jego przedśmiertne życzenie, żeby podczas pogrzebu zbierać pieniądze na cele charytatywne (dla hospicjum im. ks. Dutkiewicza w Gdańsku, prof. Makarewicz był członkiem rady Fundacji Hospicyjnej - red.). Kiedy kilka miesięcy temu online odbywało się rozpoczęcie roku akademickiego GUMed, oglądaliśmy je razem. Dawno nie widziałem go tak szczęśliwego, że może chociaż wirtualnie uczestniczyć w tym wydarzeniu. On po prostu żył tą uczelnią, w której spędził większość życia. Zawsze miał ją w swoim sercu (...).
Nad grobem profesora zabrał także Cezary Orłowski prezes Lions Club Gdańsk Neptun, którego prof. Wiesław Makarewicz był współzałożycielem: - Dla nas kolegów lionów, pan profesor Wiesław Makarewicz zawsze był Sławkiem. To on swoim głosem, autorytetem, doświadczeniem i rozwagą pomagał nam w rozwiązywaniu ważnych problemów - tak napisał nasz kolega klubowy Andrzej Drzycimski dowiadując się o jego śmierci.
- Odszedł od nas wspaniały człowiek, wielki naukowiec i organizator nauki, współtwórca powstałego w 1993 roku Międzyuczelnianego Wydziału Biotechnologii UG i GUMed - podkreśliła dr hab. Ewelina Król, dziekan Międzyuczelnianego Wydziału Biotechnologii UG i GUMed, niegdyś studentka prof. Wiesława Makarewicza: - To właśnie dalekowzroczność i innowacyjność pana profesora przyczyniła się do tego, że już 27 lat temu powstał ten unikatowy do dziś Wydział. Był wzorem rzetelności w pracy naukowej, cenionym i szanowanym wychowawcą wielu pokoleń studentów, których obdarzał życzliwością, troską i zachęcał do wytrwałości w realizowaniu własnych pasji badawczych. Był wielkim człowiekiem, także dzięki swojej skromności i pracowitości. Miałam zaszczyt i szczęście poznać pana profesora w 1999 roku kiedy rozpoczynałam studia na wydziale, a w tym roku, w marcu miałam zaszczyt wręczać mu medal 50-lecia Uniwersytetu Gdańskiego, dziękując za jego wkład w rozwój uczelni.
Profesor Wiesław Makarewicz urodził się 13 czerwca 1935 r. w Wilnie w rodzinie mocno zakorzenionej w tradycji Kresów Wschodnich. Poza działalnością naukową i charytatywną, pasjonowała go także historia GUMed, ale także Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. Napisał kilka książek o dziejach obu tych uczelni, co wielokrotnie wspominano podczas pogrzebu. Zmarł w wieku 86 lat.
Za wybitne zasługi w pracy naukowej oraz działalność społeczną i charytatywną profesora Wiesława Makarewicza pośmiertnie odznaczono Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Wniosek w tej sprawie złożył wojewoda pomorski Dariusz Drelich na prośbę GUMed.
Władze Gdańska podczas uroczystości pogrzebowych reprezentował Piotr Borawski zastępca prezydent Gdańska.
ŻYCIORYS PROFESORA WIESŁAWA MAKAREWICZA
Przez całe życie związany był z macierzystą uczelnią. Jeszcze w okresie studiów podjął pracę w Zakładzie Chemii Fizjologicznej AMG pod kierunkiem prof. Włodzimierza Mozołowskiego, którego uważał za swojego mistrza.
Doktorat z zakresu biochemii obronił w 1964 r., a habilitował się w 1975 r. pod kierunkiem prof. Mariusza Żydowo. Tytuł profesora zwyczajnego uzyskał w 1995 r., pracując w Katedrze i Zakładzie Biochemii AMG.
Był współorganizatorem i pierwszym dziekanem Międzyuczelnianego Wydziału Biotechnologii UG i AMG (od 1993 roku). Kierownik Katedry Biotechnologii Medycznej oraz Zakładu Enzymologii Molekularnej. Inicjator i koordynator projektu unijnego finansowanego z programu TEMPUS na kwotę blisko 500 tys. euro dedykowanego dofinansowaniu kosztów uruchomienia Międzyuczelnianego Wydziału Biotechnologii. Projekt realizowany przez jednostki Wydziału funkcjonujące w strukturach obu uczelni był kluczowy dla integracji środowisk naukowych i nowo utworzonej jednostki międzyuczelnianej.
Funkcję rektora AMG w latach 1999-2005. W drugiej kadencji przewodniczył także Radzie Rektorów Województwa Pomorskiego i walnie przyczynił się do powstania Bałtyckiego Festiwalu Nauki. Wieloletni członek Senatu Akademii Medycznej w Gdańsku oraz Uniwersytetu Gdańskiego.
Za jego kadencji w budynku zaprojektowanym i sfinansowanym przez fundację Jolanty Kwaśniewskiej otwarto Klinikę Pediatrii, Hematologii, Onkologii i Endokrynologii; uruchomiono Trójmiejską Akademicką Zwierzętarnię Doświadczalną; wybudowano Zakład Medycyny Sądowej i rozpoczęto remont budynku tzw. Starej Anatomii. Szpitale kliniczne przeszły w tym czasie restrukturyzację, a do Uczelni włączono Instytut Medycyny Morskiej i Tropikalnej w Gdyni. Podczas kadencji rektorskiej prof. Makarewicza uruchomiono m.in. całodobowe centrum zawałowe, Kliniczny Oddział Ratunkowy.
Profesor czas wolny lubił spędzać na odpoczynku w domu letniskowym na Kaszubach. Jego pasją stało się zbieranie informacji o dziejach Wilna, a w szczególności o tamtejszym Uniwersytecie Stefana Batorego. Jako jeden z niewielu historyków amatorów był członkiem zespołu w Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu realizującego grant w ramach Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki Hinc itur ad astra. Uniwersytet Stefana Batorego, 1919-1939.
Filantrop i społecznik; członek-założyciel Klubu Lions Gdańsk Neptun i dwukrotny gubernator okręgu 121 Polska Lions Clubs International; członek Rady Fundacji Hospicyjnej przy Hospicjum im. ks. Eugeniusza Dutkiewicza w Gdańsku oraz Fundacji „Lubię Pomagać”; prezes Zarządu Fundacji Pomocy Lekarzom Seniorom Okręgowej Izby Lekarskiej w Gdańsku.
Był także członkiem wielu towarzystw naukowych, w tym Polskiego Towarzystwa Biochemicznego (przewodniczył Oddziałowi PTBioch. w Gdańsku w latach 1989-1996), Gdańskiego Towarzystwa Naukowego, a także European Society for the Study of Purine and Pyrimidine Metabolism in Man w latach 1997-1999.
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1983 r.), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1988 r.), Medalem Zasłużonemu Akademii Medycznej w Gdańsku (1995 r.), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1998 r.), Medalem Wojewody Pomorskiego Sint Sua Praemia Laudi (2004 r.), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2005 r.), Medalem Uniwersytetu Gdańskiego (2005 r.), Nagrodą Pro Bono Societatis Medicorum Pomeraniae przyznaną przez Okręgową Izbę Lekarską w Gdańsku (2017 r.) oraz Złotym Medalem Uniwersytetu Gdańskiego Doctrinae Sapientiae Honestati (2018 r.) i Medalem 50-lecia UG (2021 r.) oraz (pośmiertnie) Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
życiorys opracowany na podstawie obszernego nekrologu dostępnego na stronie internetowej GUMed.
