Nie żyje fotografik Zenon Mirota. Dokumentował życie Stoczni

Zenon Mirota urodził się 22 lutego 1935 r. w Kamionce k. Starogardu Gdańskiego. Zmarł 4 lutego w Gdańsku. 

 

Dalszy ciąg artykułu pod Kalendarzem Wydarzeń

Od 1947 r. mieszkał z rodziną w Gdańsku przy ul. Podgórnej. 

 

W 1953 r. po ukończeniu VIII Liceum Ogólnokształcącego, zatrudniony został w Laboratorium Badania Jakości Stoczni Gdańskiej. Za pomocą fotografii i badań rentgenowskich sprawdzał jakość spoin, oceniał też, czy w silnikach i łożyskach nie pojawiają się wgniecenia i rysy. Wykonywał kopie dokumentacji technicznej na foliach oraz odbitkach. 

 

16 marca 1956 r. uczestniczył w pogrzebie prezydenta Polski Bolesława Bieruta i wykonywał zdjęcia reporterskie.

 

Od 1962 r. do przejścia na emeryturę w 1990 r. był kierownikiem Pracowni Fotograficzno-Filmowej przy Pracowni Metalograficznej Stoczni Gdańskiej. 

 

W 1965 r. zdał egzamin zawodowy i uzyskał tytuł mistrza fotografii. 

 

Przygotowywał materiały informacyjne o jednostkach pływających, dokumentował prace w procesie budowy statku od położenia stępki poprzez montaż kadłuba, wodowanie, wyposażenie, po podniesienie bandery, także w trakcie prób morskich. 

 

Jako jedyny spośród zespołu posiadał zgodę na fotografowanie Stoczni Gdańskiej z góry, tj. z dźwigów lub samolotu. 

 

Był kronikarzem licznych wizyt oficjalnych mających miejsce na terenie zakładu. Wykonywał np. zdjęcia podczas wizyty przywódcy Kuby Fidela Castro w czerwcu 1972 r. Wykonywał portrety dyrektorów zakładu, portretował także budowniczych statków, obrazując trud wykonywanych obowiązków. Efektem tego była wystawa zdjęć na wydziale K2 pod koniec lat 70., znakomicie przyjęta przez załogę. Jego prace dekorowały także wnętrza statków (kajuty, korytarze, mesy).

Do jego obowiązków należało także dokumentowanie wypadków przy pracy. Wykonywał zdjęcia m.in. pożaru na statku m/s „Konopnicka” 13 grudnia 1961 r. Fotografie przekazano do kancelarii tajnej, zaginęły w trakcie likwidacji Stoczni Gdańskiej. Po ogłoszeniu stanu wojennego zarekwirowano jego zdjęcia wykonane prywatnym sprzętem w Grudniu ’70 oraz  Sierpniu ’80.

 

Od 1965 r. był członkiem Gdańskiego Towarzystwa Fotograficznego (GTF). W latach 1968-1969 był słuchaczem Studium Fotografiki przy Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej, prowadzonym pod kierunkiem Kazimierza Lelewicza. Od 1971 r. był członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików Okręgu Gdańskiego.

 

Chętnie korzystał z technik specjalnych i fotomontażu. Stosował w swoich pracach efekt lustrzanego odbicia; negatywy poddając grafizacji. Jego zdjęcia często utrzymane były w kolorystyce czarno-białej. 

 

Uczestnik ok. 240 wystaw w kraju i za granicą, w tym 32 wystaw indywidualnych. Wchodził w skład jury wielu konkursów fotograficznych. 

 

W 2015 r. w Europejskim Centrum Solidarności zaprezentował wystawę „Stocznia według Miroty”, gdzie prace o industrialnym charakterze zestawiono z obrazami drzew. W tym samym roku, dzięki wsparciu Remontowa Holding SA, ukazał się jego album “Stocznia jaka była. Stocznia Gdańska. Powstanie, rozwój, upadek” z ok. 1000 fotografiami, będący historycznym zapisem obrazu zakładu.

Był członkiem Społecznego Komitetu Budowy Pomnika Poległych Stoczniowców 1970. Stworzył kolekcję zdjęć dotyczących powstania pomnika, a także jego odsłonięcia 16 grudnia 1980 r. 

 

Uhonorowany Medalem 40-lecia PRL, Medalem 1000-lecia Miasta Gdańska (1997). Laureat Nagrody Ministra Kultury i Sztuki.

 

Mąż Ewy, ojciec Marka.