Wojciech Charkin urodził się 27 marca 1947 w Gdyni. Całe życie związany był z Trójmiastem - ukończył Politechnikę Gdańską (Wydział Elektroniki, rocznik 1972), pracował jako młodszy instruktor techniczny w Rejonowym Urzędzie Telekomunikacyjnym w Gdyni, później w Instytucie Nauk Społecznych PG. Od 1978 roku był wykładowcą w Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, na Wydziale Architektury i Wzornictwa ASP. W latach 1984-2001 był także pracownikiem Biblioteki Głównej PG.
W Encyklopedii Solidarności przeczytamy o nim:
18-31 VIII 1980 dziennikarz podczas strajków w Stoczni Gdańskiej im. Lenina. 22 VIII 1980 uczestnik wiecu na PG. 25 IX 1980 współredaktor oświadczenia dziennikarzy („Zeszyt Charkina”) do MKZ „S” w Gdańsku, które podpisało 36 osób. 12 X 1980 autor reportażu o sierpniowym strajku w SG Kiedy niemożliwe stało się możliwe, opublikowanego w „Politechniku” (nr 30). Od IX 1980 w „S”, członek Komisji Założycielskiej, następnie KZ na PG, jeden z 3 przedstawicieli „S” INS PG; X-XI 1980 uczestnik prac komisji reprezentującej naukę polską, prowadzącej rozmowy z rządem, zakończone porozumieniem o podwyżkach dla nauczycieli. 13-15 XII 1981 uczestnik strajku (wiec, oflagowanie, akcja ulotkowa) na PG. Po 13 XII 1981 członek podziemnej „S” na PG, współpracownik m.in. Tadeusza Sukowskiego i Teresy Kozłowskiej. 1982-1989 współpracownik pisma „Solidarność” Regionu Gdańsk: członek redakcji, autor tekstów, udostępniał lokal; kolporter wydawnictw podziemnych, m.in. Małej apokalipsy Tadeusza Konwickiego i książek londyńskiego wydawnictwa Aneks; współpracownik m.in. Andrzeja Liberadzkiego i Włodzimierza Szymańskiego. W 1985 redaktor maszynopisu książki Piotra Dominiaka Proces gdański. 1985-1989 uczestnik spotkań Duszpasterstwa Środowisk Twórczych w kościele oo. Dominikanów. W V i VIII 1988 dostarczał żywność strajkującym w Gdańsku studentom i stoczniowcom. |
Charkin był znany nie tylko jako działacz i świadek polskiej drogi do wolności, rozwijał także karierę dziennikarską. W 1989 roku współzałożył i redagował „Tygodnik Wyborczy”, w tym samym czasie był redaktorem „Tygodnika Gdańskiego”. W latach 1989-1992 był członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. W latach 1990-2000 zasiadał w Radzie Nadzorczej wydawnictwa Przekaz Sp. z o.o., a od 2009 roku był wiceprzewodniczącym Rady Nadzorczej Radia Gdańsk.
Od 1967 roku należał do PTTK. Był pasjonatem Gdańska i Pomorza, którym poświęcił wiele publikacji.
Za swoje zasługi został uhonorowany Złotą Odznaką Polskiego Stowarzyszenia Filmu Naukowego (1999), Srebrną i Złotą Honorową Odznaką PTTK (2001, 2008), Medalem z okazji 25. rocznicy podpisania Porozumień Sierpniowych (2005), a także Srebrnym Krzyżem Zasługi (2006).
Zmarł we wtorek, 8 stycznia, 2019 roku, po ciężkiej chorobie. Miał 71 lat.
O jego śmierci poinformowało Koło Przewodników Miejskich i Terenowych im. Franciszka Mamuszki w Gdańsku. Na stronie Koła przewodnika pożegnała Ewa Bosak-Czekaj:
Świat przewodnicki zatrzymał się dziś. Stanął we łzach i osłupieniu. Odszedł najlepszy z nas. Wojtek Charkin… Mądry, wrażliwy, z charakterystycznym poczuciem humoru. Niby twardziel, ale miękki jak wosk gdy pamiętano o jego urodzinach… Kto z nas nie słyszał jego ulubionego zwrotu: „i uwaga, uwaga” i „poza protokołem”? Uczył, szkolił, tłumaczył, co to znaczy być dobrym przewodnikiem. On, wnuk atamana kozackiego, od niedawna odkrywał uroki bycia dziadkiem. Jego wnuk zachwycał go, jak rzadko kto... Niech te zdjęcia choć na chwilę zatrzymają czas… Czas którego już nie cofniemy. Wojtek dołączył do zacnego grona „po tamtej stronie” i jest znowu wyrocznią w wielu sprawach. Tyle, że daleko od nas.
Tak wspominają go pracownicy Europejskiego Centrum Solidarności:
Odszedł dziś Wojciech Charkin - świadek polskiej drogi do wolności, przewodnik turystyczny, wykładowca Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, przyjaciel ECS. Brał udział w wydarzeniach Marca ’68 i Grudnia ’70. W Sierpniu ’80 jako dziennikarz uczestniczył w strajku w Stoczni Gdańskiej im. Lenina i wiecu pod Politechniką Gdańską, współredagował oświadczenie dziennikarzy przeciwko celowej dezinformacji społeczeństwa, które przeszło do historii jako tzw. zeszyt Charkina. W Sierpniu ’88 dostarczał żywność strajkującym stoczniowcom i studentom. Dla ECS był wypróbowanym przyjacielem i zawsze życzliwym ojcem naszej koleżanki Magdaleny. Dziękujemy za ofiarowanie archiwum ECS m.in. tzw. zeszytu Charkina, który prezentujemy na wystawie stałej i każde pełne pasji oprowadzanie po naszej ekspozycji. Będziemy pamiętać, a najbliższym składamy głębokie wyrazy współczucia.
Tak z kolei wspominają go dziennikarze Radia Gdańsk:
Był jednym z przedstawicieli powojennego pokolenia Polaków 1945-50, które walnie przyczyniło się do odzyskania przez nasz kraj suwerenności. W latach 1980-81 działacz Komisji Zakładowej „Solidarności” na PG, a następnie współpracownik struktur podziemnych Związku. Po 1989 roku dziennikarz Tygodnika Gdańskiego „Solidarność”. Współorganizator kampanii wyborczych do parlamentu i samorządów w wolnej Polsce. Wychowawca młodzieży, której przekazywał swoją wiedzę, ale także mądrą miłość Ojczyzny. Przyjaciel ludzi. W każdej chwili miał dla nich czas, a napotkanych na swej drodze zarażał radością życia i ciekawością świata. Wojtek na zawsze pozostanie w naszej dobrej pamięci.
