• Start
  • Wiadomości
  • Larry Ugwu nie będzie dyrektorem Nadbałtyckiego Centrum Kultury

Larry Ugwu po 20 latach przestaje kierować NCK. Zrobił wiele dla Gdańska i Pomorza

20 lat kierował Nadbałtyckim Centrum Kultury – prężnie działającą na Pomorzu instytucją. Jest laureatem m.in. Nagrody Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury „Splendor Gedanensis” oraz trzykrotnie Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury. Larry Ugwu z NCK-iem jako dyrektor pożegna się podczas uroczystości w czwartek, 27 czerwca, w Centrum św. Jana.
26.06.2024
Więcej artykułów poświęconych Gdańskowi znajdziesz na stronie głównej gdansk.pl
Na zdjęciu znajduje się mężczyzna w średnim wieku, ubrany w tradycyjne afrykańskie ubranie w ciemnym kolorze oraz kapelusz z ozdobnym wzorem. Mężczyzna stoi w eleganckim wnętrzu, uśmiecha się delikatnie i patrzy prosto w kamerę
Larry Ugwu przez dwie dekady był dyrektorem Nadbałtyckiego Centrum Kultury. Jego kadencja kończy się w 2024 roku
fot. Grzegorz Mehring / www.gdansk.pl

Gdańska muzyka klasyczna górą! Ta płyta święci triumfy za granicą

Kim jest Larry Ugwu

Lawrence „Okey” Ugwu to pochodzący z Nigerii muzyk, poeta, pedagog, prawnik, aktor i animator kultury. Jest absolwentem teatrologii w St. Cyprian’s Teacher Training College (1979) i prawa na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego (1988). Do Polski przyjechał w 1982 roku. 

Od 2004 roku, przez dwie dekady, był dyrektorem Nadbałtyckiego Centrum Kultury - samorządowej instytucji kultury założonej w Gdańsku, której celem jest promowanie kultury Pomorza w kraju i za granicą oraz prezentowanie zagranicznego dorobku kulturalnego, zwłaszcza krajów bałtyckich. 

W latach 2011–2014 Larry Ugwu – bo tak go wszyscy nazywają - był członkiem Rady Fundacji Gdańskiej, od 2011 roku członkiem Zarządu „Culture Action Europe” (Polityczna Platforma na Rzecz Kultury i Sztuki) przy Unii Europejskiej w Brukseli, od 2012 roku członkiem Rady Intercultural Europe w Brukseli, od 2016 roku członkiem Rady Fundacji Wspólnota Gdańska, a od 2019 roku członkiem Rady Społecznej Rzecznika Praw Obywatelskich w Gdańsku. 

Na zdjęciu widoczni są trzej mężczyźni podczas uroczystości, prawdopodobnie wręczania nagród. Mężczyzna w środku, ubrany w elegancki niebieski garnitur i czapkę, z uśmiechem odbiera upominek, stojąc pomiędzy starszym mężczyzną w czerwonym swetrze i kapeluszu oraz łysym mężczyzną w okularach, ubranym w garnitur
Larry Ugwu z Andrzejem Stelmasiewiczem i Piotrem Kryszewskim podczas jubileusz NCK z okazji 30-lecia działalności instytucji, obchodzonego w ubiegłym roku
fot. Dominik Paszliński / www.gdansk.pl

Ikenga Drummers, Tymański, Możdżer, Smolik

Oprócz długiej historii kierowania Nadbałtyckim Centrum Kultury, w biografii Larry'ego Ugwu znajdziemy liczne dokonania i projekty artystyczne – przede wszystkim muzyczne. Już w 1983 roku. wraz z Janem i Michałem Erszkowskimi oraz Jackiem Staniszewskim, założył w Sopocie zespół International Roots Reggae Band. Rok później, wraz z Cezarym Hesse i Mieczysławem Bednarkiem założył zespół Polish Ham, którego był wokalistą.

Kolejne jego zespoły, to założony w 1985 roku z Tomaszem Szczecińskim Sun’s Vibration (z którym koncertował między innymi w Teatrze Wybrzeże), i w 1996 roku Bi-afro, wykonujący muzykę eksperymentalną, będącą połączeniem muzyki afrykańskiej z europejską: afrojazz, afroreggae, jazz, styl balladowy. Od 1997 roku jest liderem zespołu etnicznego Ikenga Drummers, którego ideą jest integracja kultur - muzyka etniczna, polski folk na podkładzie twórczości drugiego co do liczebności nigeryjskiego ludu Igbo (Ibo)). 

W latach 1998–2008 Larry Ugwu współpracował między innymi z Tymonem Tymańskim, Leszkiem Możdżerem, Andrzejem Smolikiem, Zbigniewem Namysłowskim, Przemysławem Dyakowskim, Tomaszem Łosowskim, Ireneuszem Wojtczakiem, Wojciechem Staroniewiczem, Cezarym Paciorkiem, Piotrem Maniem oraz zespołami Leszcze i Izrael. Zajmował się również komponowaniem muzyki i pisaniem tekstów piosenek.

Owocem utworzenia kilku zespołów i współpracy z wieloma polskimi artystami są liczne płyty. Z zespołem Ikenga Drummers wydał CD „Lustereczko” (2005), z zespołem Biafro - „No more bloodshed” (2010). Współuczestniczył w nagraniach wydawnictw: „Nie mam jaj” – płyta Polovirus zespołu Kury (1997), „Rewizor” - Leszka Możdżera (2002), „Irena moja miłość” z albumu „Wolne miasto” zespołu Leszcze (2001), „Larry the rebel of love” z albumu „Melisa” Przemka Dyakowskiego (2009), „Alili” z płyty „Smolik” Andrzeja Smolika (2001); „Wszystkie strony świata” na płycie „Dża ludzie” zespołu Izrael (2008); „Moja Afryka” z płyty „Moja Afryka” Tomasza Łosowskiego (2005); „Region Łódź” z płyty pod tym samym tytułem Ireneusza Wojtczaka (2010), czy „A'freak-an Project” Wojciecha Staroniewicza (2011).

Występuje w musicalach, serialach, spektaklach

W 1999 roku Larry Ugwu zagrał główną rolę Huda w musicalu „Hair” w Teatrze Muzycznym w Gdyni. W 2001 roku na gdyńskiej scenie grał także Spodka w musicalu „Sen nocy letniej” w reżyserii Wojciecha Kościelniaka i z muzyką Leszka Możdżera. W 2005 roku w Teatrze Polskim we Wrocławiu zagrał rolę Ogrodnika w spektaklu muzycznym o życiu Elvisa Presleya „Gorączka” dla Polskiej TV w reżyserii Wojciecha Kościelniaka. W Teatrze Wybrzeże zagrał Majora w spektaklu „Fanta$y” w reżyserii Jana Klaty (2006).

Występował też gościnnie w serialach telewizyjnych, takich jak m.in.: „Lokatorzy” (1999–2005), „Ranczo” (2006–2012), „Odwróceni” (2007); grał w filmach „Gwiazdka w Złotopolicach” (1999), „Segment 76” (2002), „Trzeci” (2004) czy „W stepie szerokim” (2007). 

Wcielił się też w jednego z mędrców w gdańskim Orszaku Trzech Króli w 2016 roku.

Na zdjęciu znajdują się dwaj uśmiechnięci mężczyźni stojący obok siebie. Jeden z nich, mający kręcone włosy, ubrany jest w niebieską marynarkę w kratkę i białą koszulę, natomiast drugi mężczyzna ma na sobie tradycyjne afrykańskie ubranie w biało-czarne wzory oraz czapkę
Larry Ugwu i śp. Maciej Kosycarz - gdański fotoreporter, twórca agencji Kosycarz Foto Press (KFP)
fot. Dominik Paszliński / www.gdansk.pl

Działalność charytatywna i społeczna

Larry Ugwu jest również uczestnikiem, pomysłodawcą i organizatorem szeregu akcji charytatywnych, m.in. od 2000 festiwalu Muzyka przeciwko przemocy i nietolerancji, w 2002 współtwórca Pomorskiego Stowarzyszenia Integracji Kultur i Sztuki „Jeden Świat” w Sopocie, w 2003 we współpracy z UPC Telewizją Kablową i National Geographic Channel realizator projektu dla dzieci i młodzieży Tęczowa Akademia Przygody, przybliżającego kulturę i tradycję afrykańską. Jest pomysłodawcą odbywającego się od 2005 roku Festiwalu Kultur Świata „Okno na Świat” oraz festiwalu muzycznego „Metropolia jest OKEY!”, którego początki sięgają 2007 roku. W 2013 roku zainicjował akcję „Solidarni z Białorusią”. Przyczynił się ponadto do odbudowy i rewitalizacji gotyckiego kościoła św. Jana, w którym dziś działa Centrum św. Jana. 

Nagrody, medale i stypendia

W 2004 roku wybrany został przez Radio Gdańsk Radiową Osobowością Roku. Odznaczony został Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” i „Gryfem Pomorskim” przez wojewodę pomorskiego, „Herbem Gdańska” przez prezydenta Miasta Gdańska, Medalem Stulecia Niepodległości dla biznesmenów, urzędników oraz ludzi nauki i kultury, Medalem 100-lecia Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki w Gdańsku oraz Gdańskiego Towarzystwa Naukowego i Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki

Jest laureatem Nagrody Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury „Splendor Gedanensis” (za festiwale „Okno na Świat" oraz „Metropolia jest OKEY!”, 2009) oraz Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury (2010, 2012, 2017). W 2017 laureat nagrody w dziedzinie kultury Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki i stypendysta Stypendium Kulturalnego Miasta Gdańska. W 2017 roku powstał o nim i o ks. Krzysztofie Niedałtowskim film Henryki Dobosz-Kinaszewskiej i Oskara Piotra Martina, z muzyką Mikołaja Trzaski: „Czarni”, ukazujący ich działalność jako animatorów Centrum św. Jana.

Delegacja z Nowego Jorku w Gdańsku. Śladami przełomowego 1989 roku

Wkrótce dyrekcję Narodowego Centrum Kultury obejmie ktoś inny – zakończyło się już przyjmowanie kandydatur w konkursie.

 

TV

Wieczór dla tramwaju widmo