Kolejne rodziały Karty Powinności Człowieka odczytywali: Jolanta Fierek, burmistrz Czerska; Adrianna Duks-Taniewska, gdańska adwokat; Bożena Rybicka-Grzewczewska, opozycjonostka i działaczka społeczna; Julia Szawłowska z Centrum Wsparcia Imigrantów i Imigrantek; Katarzyna Kałduńska, pielęgniarka z Pomorskiego Hospicjum dla Dzieci, a także prezydent Gdańska Paweł Adamowicz, gospodarz uroczystości.
- Karta jest przypomnieniem podstawowych obowiązków obywatelskich – mówiła Bożena Grzywaczwska-Rybicka. - Jestem obywatelem świadomym, więc nie trzeba mi przypominać o tym, że musimy stanowić o sobie, kierować się własnym sumieniem, być wrażliwym na to, co jest obok nas. To są prawdy, które zawsze warto przypominać.
Co mówili o dokumencie inni uczestnicy uroczystości?
- Karta to bardzo interesujący i uniwersalny dokument, który dla mnie osobiście jest kolejnym dowodem na wyjątkowość mojego miasta - potwierdziła uczestniczka uroczystości.
Kolejna osobą zapytana o to, czym jest dla niej Karta Powinności Człowieka odpowiedziała: - To jest dla mnie niewątpliwie etos obywatelski, taka forma kształtowania wspólnoty przez prawa i przez obligacje, gdzie dla mnie taką podstawową wspólnotą jest Gdańsk, a potem jest wspólnota Polska, a potem jest wspólnota europejska, a na samym końcu jest tak jak w jednym z tych sformułowań - rodzina ludzka.
Wśród oczytujących Kartę była także Katarzyna Kołduńska, na co dzień pielegniarka z Pomorskiego Hospicjum dla Dzieci: - Bardzo cieszę się, że dzisiaj mogłam przeczytać fragment o tym, że mamy powinności wobec tych, którzy mają jakieś przełomowe okresy w życiu i kryzysy życiowe. Takimi dziećmi się opiekuję, dziećmi które odchodzą, umierają w głębokiej niepełnosprawności. I o tej powinności wobec nich powinniśmy codziennie pamiętać.
Julia Szawłowska, członkini Centrum Wsparcia Imigrantów i Imigrantek przypomniała: - Dla mnie dzisiejsze wydarzenie jest bardzo ważne, bo reprezentuję tutaj współczesnych imigrantów, którzy stają się nowymi członkami społeczeństwa i muszą znać nie tylko swoje prawa, ale również swoje obowiązki. I to jest bardzo ważne.
Dokument uchwalono 2 września 2000 roku, podczas I Gdańskiego Areopagu. Opracowali go wybitni polscy intelektualiści. Karta dzieli się na rozdziały dotyczące etyki i ważnych problemów społecznych, takich jak: rodzina, dialog, nauka, sztuka. Oryginał Karty przechowywany jest w Europejskim Centrum Solidarności.
Po uroczystości wszyscy zebrani mieszkańcy Gdańska, jak i turyści podpisywali się pod specjalnie wydrukowaną w dużym formacie, kopią Karty Powinności Człowieka.
Karta Powinności Człowieka została podpisana w Gdańsku w 2000 roku z okazji 50. rocznicy podpisania Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka. Jej sygnatariuszami byli: prof. Norman Davies - historyk i publicysta, ks. prof. Bruno Forte - członek watykańskiej Międzynarodowej Komisji Teologicznej, współautor dokumentu „Pamięć i pojednanie”, abp Tadeusz Gocłowski - metropolita gdański i krajowy duszpasterz ludzi pracy, Józefa Hennelowa - publicystka, Agnieszka Holland - reżyser, Jan Nowak-Jeziorański - „kurier z Warszawy", publicysta; Siergiej Kowaliow - rosyjski działacz na rzecz praw człowieka; Janina Ochojska - prezes Polskiej Akcji Humanitarnej; Krzysztof Piesiewicz - prawnik, senator i scenarzysta; Andrzej Wajda - reżyser; Krzysztof Zanussi - reżyser i scenarzysta; prof. Andrzej Zoll - rzecznik praw obywatelskich.
TEKST KARTY POWINNOŚCI CZŁOWIEKA
Zgromadzeni w Gdańsku, miejscu szczególnym, doświadczonym przez historię, miejscu, w którym zaczynały się kataklizmy i kończyły totalitaryzmy, czujemy się wezwani do zabrania głosu w sprawie powinności człowieka. Naszym zobowiązaniem jest troska o to, aby w żadnym miejscu świata nie trwały i nie odradzały się systemy totalitarne.
PREAMBUŁA
Osoba ludzka, niezależnie od wieku, płci, rasy i wyznania jest podmiotem zarówno praw, jak i powinności. Niezbywalne prawa każdego człowieka domagają się ich respektowania przez innych ludzi. Nakłada to na nas określone zobowiązania i odpowiedzialność za losy świata. Powinności sformułowane jako kodeks etyczny, wspólny dla całej społeczności globu, nie przymuszają żadnego człowieka do ich wypełniania, lecz są impulsem moralnym odwołującym się do poczucia solidarności ze wszystkim, co współtworzy dobro tego świata. Solidarność jest postawą fundamentalną w tworzeniu lepszego ładu na ziemi, gdyż stanowi wewnętrzny imperatyw działania na rzecz innych, mobilizuje do umiaru i samoograniczenia oraz otwiera na dobro wspólne.
ODPOWIEDZIALNOŚĆ ZA DOBRO WSPÓLNE
Każdy człowiek powinien w miarę swoich możliwości uczestniczyć w kształtowaniu środowiska społecznego, szanując godność, wolność i rozumność wszystkich ludzi. Szacunek dla godności każdej osoby ludzkiej jest podstawą takiego ładu społecznego, który zapewnia warunki wewnętrznego rozwoju wszystkich. Każdy powinien dążyć do zapewnienia jak największej liczbie ludzi możliwie największego pola indywidualnej wolności i odpowiedzialności. Wysiłek rozumnego tworzenia ładu społecznego przez powierzanie funkcji społecznych odpowiednim osobom jest jedną z podstawowych powinności ludzkich.
RESPEKTOWANIE SPRAWIEDLIWOŚCI
Naczelną zasadą, którą trzeba respektować w dziedzinie sprawiedliwości, jest: Oddaj każdemu, co mu się należy. Nikt nie powinien wyzyskiwać pracy innego człowieka, przysparzając mu trudów, które nie wynikają z samej jej natury. Powinnością wynikającą z poczucia sprawiedliwości jest przeciwstawianie się wszelkim formom korupcji materialnej i politycznej. Obojętność wobec krzywdy dziejącej się człowiekowi w naszej przytomności jest zaniedbaniem naruszającym powinność solidarności.
DĄŻENIE DO POZNANIA I DZIAŁANIE W IMIĘ PRAWDY
Podstawową powinnością każdego człowieka wobec samego siebie jest troska o własne sumienie, które - jako naturalny zmysł etyczny - decyduje o wewnętrznym przekonaniu do działania w imię prawdy. Żadne zewnętrzne kodeksy nie są tak zobowiązujące, jak własne sumienie. W życiu społeczeństw destrukcyjną rolę odgrywają uprzedzenia ideologiczne, rasowe i religijne. Powinnością każdego człowieka jest dążenie do przezwyciężania ich przez odkrywanie prawdy w rzetelnym dialogu. Naukowcy, pedagodzy i artyści są szczególnie odpowiedzialni za obecność prawdy, dobra i piękna w życiu publicznym. Prawem ich jest zewnętrzna wolność badań i poszukiwań twórczych, a powinnością wyznaczenie sobie wewnętrznej granicy w tym zakresie.
ODPOWIEDZIALNOŚĆ ZA SŁOWO
Wolność słowa, swobodny dostęp do mediów i prawo do publikacji poglądów zobowiązują do prawdomówności. Kryterium doboru informacji w międzyludzkim komunikowaniu się powinna być prawda, a nie ich atrakcyjność medialna, ideologiczna, polityczna lub komercyjna. Sfera prywatności związana z godnością osoby i tajemnice zawodowe powinny być respektowane w życiu publicznym. Granicą wolności słowa, wytyczoną przez sumienie, jest dobre imię innych.
SZACUNEK DLA ŻYCIA I NATURY
Podstawową powinnością wszystkich ludzi jest służba życiu, umacnianie, pomnażanie i doskonalenie wszystkich jego naturalnych form. Każda ingerencja w sferę życia powinna być nacechowana respektem wobec jego sakralności. Umiarkowane i roztropne korzystanie z dóbr natury, respektujące prawo przyszłych pokoleń do nich, jest podstawową powinnością wszystkich ludzi. Prawo człowieka do własności i możliwość pomnażania dóbr nie powinny zamykać go w wąsko pojętym interesie własnym. Powinnością wszystkich jest dążenie do solidarnych rozwiązań globalnych, skutecznie likwidujących skrajne dysproporcje.
RODZINA
Powinnością ojca i matki jest nie tylko przekazanie życia i dbanie o jego rozwój od chwili poczęcia, ale także podtrzymywanie rodzinnej godności i odpowiedzialności za losy narodu, grupy etnicznej oraz całej rodziny ludzkiej. Odpowiedzialność za etos rodziny spoczywa na wszystkich tworzących ją pokoleniach. Solidarny wysiłek dla dobra rodziny jest najlepszym gwarantem jej trwałości. Szczególną troską powinno się otaczać nie tylko dzieci i ludzi w podeszłym wieku, ale i tych, którzy potrzebują pomocy w związku z okresami przełomowymi w ich życiu, kryzysami życiowymi bądź utratą sprawności.
Wzywamy zatem wszystkich w tym roku Wielkiego Jubileuszu, który dla chrześcijan jest czasem szczególnej radości i wysiłku, a dla ludzi dobrej woli na całym świecie może być symbolicznym progiem przełomu ku lepszemu, aby podjęli trud tworzenia dobra wspólnego w duchu Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka i tego kodeksu powinności, który podpisujemy w Gdańsku dnia drugiego września roku dwutysięcznego.
