Spadkobiercy Marianny Sankiewicz
Historia powstania “Zielonego atramentu” sięga roku 2019, kiedy to wśród absolwentów Wydziału Elektroniki, Telekomunikacji i Informatyki Politechniki Gdańskiej rozpoczęły się dyskusje o tym, co zrobić z archiwalnymi zdjęciami i filmami z udziałem doc. Marianny Sankiewicz - Budzyńskiej: zmarłej w 2018 roku absolwentki, wieloletniej wykładowczyni i naukowczyni oraz prodziekanki tego wydziału, a przede wszystkim - wychowawczyni pokoleń studentów (więcej o doc. Sankiewicz - pod tekstem).
Dwa lata później, w setną rocznicę urodzin Marianny Sankiewicz ogłoszono powstanie poświęconego jej filmu.
Produkcja, którego realizacji podjęła się Gdyńska Szkoła Filmowa, zamówiona została przez Stowarzyszenie Absolwentów PG, które pozyskało część środków dzięki darczyńcom, natomiast całkowite koszty realizacji ponieśli koproducenci (budżet filmu to ponad 500 tys. zł).
O czym jest film „Zielony atrament”?
- Docent Marianna Sankiewicz to niezwykle ważna postać w historii naszej uczelni, ceniona naukowczyni, a przede wszystkim wyjątkowa osoba - powiedział prof. Krzysztof Wilde, rektor Politechniki Gdańskiej, w przededniu premiery “Zielonego atramentu”, która odbyła się 16 lutego br.. - Była pierwszą kobietą, która piastowała stanowisko prorektora Politechniki Gdańskiej. Funkcję tę objęła w trudnych czasach stanu wojennego, a swoją postawą wspierała studentów, którzy sprzeciwiali się ówczesnej władzy. Zależy nam na tym, by pamięć o docent Sankiewicz była wciąż żywa, zarówno wśród naszej społeczności akademickiej, jak i wśród gdańszczan i wszystkich Polaków. Bardzo się cieszę, że historię tej niezwykłej osoby możemy teraz opowiedzieć również językiem filmu.
„Zielony atrament” to opowieść o pokoleniu pionierów zakładających uczelnię techniczną w powojennym Gdańsku, o przełomowych wynalazkach, które powstawały za żelazną kurtyną, 0 ciągłej potrzebie odkrywania i rozwoju oraz o tym, co z tego wynika dla kilku pokoleń byłych i współczesnych studentów.
Magdalena Zawadzka jako Marianna Sankiewicz
- Jestem oczarowany małymi i wielkim historiami z życia pani docent Marianny Sankiewicz. Jestem oczarowany jej osobowością, czarem i myślą, którą starała się zaszczepić swoim wychowankom - mówił w trakcie realizacji filmu Paweł Wyszomirski, scenarzysta i reżyser. - Scenariusz nie jest efektem moich wyobrażeń, przede wszystkim powstał w wyniku rozmów z absolwentami Politechniki, wychowankami Marianny Sankiewicz i spadkobiercami jej myśli. Film rozgrywa się współcześnie na uczelni, ale ma też elementy, w których opowiadamy o historii życia Marianny Sankiewicz.
W rolę docent Marianny Sankiewicz wcieliła się Magdalena Zawadzka. Obok niej na ekranie pojawiają się m.in. Aleksandra Piotrowska, Roman Gancarczyk, Michał Kurek, Aleksander Buchowiecki, a także aktorzy znani z Teatru Wybrzeże: Małgorzata Oracz, Marek Tynda, Robert Ninkiewicz, czy Sylwia Góra.
Oprawę muzyczną zapewnili znani i cenieni muzycy - Leszek Możdżer, Mikołaj Sikała, Krzysztof Chodkiewicz i Patryk Banach.
Projekcja filmu odbędzie się we wtorek, 27 lutego o godz. 13:15 w Audytorium im M. Sankiewicz (budynek WETI A). Zaproszeni są szczególnie studenci, pracownicy i absolwenci.
Kim była Marianna Sankiewicz
Urodzona w 1921 roku i wychowana na Suwalszczyźnie, gdy wybuchła wojna, przebywała w Wilnie skąd w 1942 roku zesłana została na roboty do Niemiec.
Po powrocie do Polski, w lutym 1945, podjęła pracę w Polskim Radiu w Warszawie, a następnie w Rozgłośni Polskiego Radia. Jednocześnie podjęła studia na Politechnice Gdańskiej. Od momentu uzyskania dyplomu inżyniera elektronika w 1950 roku, aż do przejścia na emeryturę w 1992 roku, związana była z macierzystym wydziałem jako wykładowczyni i naukowczyni, w pierwszych latach, wraz ze swoim mężem Gustawem Budzyńskim, współorganizowała nową specjalizację i zakład naukowo-dydaktyczny zajmujący się zagadnieniami z dziedziny inżynierii dźwięku.
Równolegle przez cały czas pracowała w Polskim Radiu, w którym kształciła specjalistów w pionie technicznym w rozgłośniach w Polsce Północnej (Gdańsk, Koszalin, Olsztyn, Szczecin). Wymyśliła i wdrożyła koncepcje „rozgłośni uczelnianej”, co uczyniło Radio Gdańsk wyjątkowym w skali kraju ze względu na codzienną współpracę z uczelnią. Współdziałanie zaowocowało sukcesami m.in. w postaci nagrań organowych dokonanych innowacyjnymi technikami w Katedrze Oliwskiej.
Przez 17 lat była prodziekanką, a później - w stanie wojennym, prorektorką do spraw kształcenia, słynęła z niezwykle życzliwego podejścia do studentów. Tak wspomniał ją prof. Andrzej Czyżewski, absolwent PG, aktualnie - wykładowca Wydziału Elektroniki i Informatyki:
“Nie każdy uzdolniony elektronik, który trafiał na studia, miał łatwy start u progu swego rozwoju zawodowego. Zdarzali się ludzie z biednych lub prześladowanych rodzin, wielu utalentowanych przyszłych inżynierów nie radziło sobie z naszpikowanym ówcześnie głownie teorią programem studiów, zdarzali się chorowici, niepełnosprawni i osoby z problemami społecznymi Ściana egzaminacyjnej biurokracji uczelnianej okazywała się dla nich murem nie do przeskoczenia. Mieli wyjątkowe szczęście, w dziekanacie czekała na nich zupełnie nietuzinkowa Pani Dziekan Marianna Sankiewicz, zwana przez studentów pieszczotliwie „Ciocią”. Jej głębokie spojrzenie w twarz i w oczy „delikwenta” oraz rozmowa o sprawach studenckich i prywatnych ze zgnębionym nieszczęśnikiem, niezawodnie prowadziła do podwiązania złamanych skrzydeł, zdjęcia „ołowianych butów” i w większości przypadków inicjowała wzlot, który pozwolił nie tylko pokonać bariery problemów studiowania, ale ponadto na, tym sposobem, wzmocnionych skrzydłach można było wzbić się naprawdę wysoko”. Kiedy odeszła na emeryturę, nie zaprzestała wspierać młodych ludzi potrzebujących pomocy, a pomagali jej w tym finansowo jej wcześniejsi wychowankowie, późniejsi przedsiębiorcy.
Z pierwszych dni na PG, kiedy Marianna Sankiewicz przybyła, by tu studiować, zapamiętała obraz leżących w gruzach, wykutych w miedzi lwów, które przed wojną zdobiły fronton gmachu głównego uczelni.
Zawsze chciała, by wizerunki szlachetnych zwierząt wróciły na swoje miejsce. W 2009 roku doprowadziła do tego.
Doc. Marianna Sankiewicz była laureatką licznych odznaczeń: Srebnego Krzyża Zasługi oraz Krzyża Komandorskiego Orderu Odrodzenia Polski, w 2004 roku Rada Miasta Gdańska przyznała jej Medal Księcia Mściwoja II za zasługi dla Gdańska i wybitne osiągnięcia w pracy naukowej.
Działała w Polskim Towarzystwie Akustycznym, Światowy Związku Żołnierzy Armii Krajowej, Stowarzyszeniu Elektryków Polskich, była członkinią Komitetu Akustyki PAN, a także w organizacjach zagranicznych: Groupement d/Acousticiens de Langue Francaise, Hellenic Acoustical Society oraz Audio Engineering Society, którego polska sekcję powołała do życia i była jej pierwszą przewodniczącą, piastowała również funkcję wiceprezydenta AES ds. Regionu Centralnej Europy.
Korzystałam z materiałów ze strony internetowej poświęconej Mariannie Sankiewicz i inicjatywie upamiętnienia jej
