Urodził się 18 października 1919 w Gdańsku. W latach 1929–1935 uczęszczał do Gimnazjum Polskiego, należał do polskich organizacji na terenie Wolnego Miasta Gdańska, m.in. Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Męskiej, Zjednoczenia Zawodowego Polskiego i KS Gedania.
Od 1935 pracował w Emalierni Johannesa Segora we Wrzeszczu. W czasie II wojny światowej więziony w obozach w Nowym Porcie, Stutthofie i Sachsenhausen.
Przed wojną mieszkał na Biskupiej Górce, potem w Oliwie.
PRZECZYTAJ także bardzo ciekawy artykuł o tym, jak Brunona Zwarrę wspomina kierownik Muzeum Poczty Polskiej - oddział Muzeum Gdańska Marek Adamkowicz, który miał okazję poznać pisarza z bliska, cieszyć się jego zaufaniem i przeprowadził z nim wiele rozmów.
Pracą literacką Brunon Zwarra zajął się w latach 70. XX wieku, dzięki namowom prof. Mariana Pelczara. Najważniejszym jego osiągnięciem było opracowanie publikacji “Gdańsk 1939. Wspomnienia Polaków gdańszczan” z 1984 roku, która zawiera 73 dokumentalne relacje o początkach II wojny światowej w Gdańsku. Zwarra jest też autorem autobiograficznych, pięciotomowych “Wspomnień gdańskiego bówki” oraz powieści “W gdańskiej twierdzy” i “Gdańszczanie”. W książkach prowadził ostrą polemikę z Günterem Grassem.
Gdański samorząd doceniał zasługi Brunona Zwarry, który został uhonorowany Nagrodą Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury "Splendor Gedanensis" oraz medalem księcia Mściwoja II.
Zmarł 14 sierpnia 2018 roku.
