Z inicjatywą postawienia pomnika Lecha Bądkowskiego wystąpiły wspólnie trzy organizacje: Gdański Komitet Obywatelski, Stowarzyszenie „Społeczny Komitet Budowy Pomnika Poległych Stoczniowców 1970 w Gdańsku” oraz Zrzeszenie Kaszubsko-Pomorskie, które złożyło formalny wniosek zgodny z procedurą i podjęło się gromadzenia środków na sfinansowanie pomnika.
Jako lokalizację wybrano miejsce na skwerku u zbiegu ulic Świętojańskiej i Minogi, tuż przy kościele św. Jana. Pomnik będzie upamiętniał zasługi Lecha Bądkowskiego - przede wszystkim rolę, jaką odegrał w latach 1980-81 jako autorytet dla działaczy demokratycznej i niepodległościowej opozycji. Ma także uhonorować wysiłek w pozytywistycznej tradycji „pracy u podstaw”, jaki Bądkowski włożył w tworzenie zrębów samorządności na Pomorzu.
Zobacz też: Rok 2020 - Rokiem Lecha Bądkowskiego. Uchwalono podczas sesji Rady Miasta Gdańska
O wzniesienie pomnika Ireny Jarockiej wystąpiła Fundacja Ireny Jarockiej. Stanie on na skwerze jej imienia, znajdującym się u zbiegu ulic Stefana Żeromskiego, Artura Grottgera i Wita Stwosza w Oliwie. To właśnie tu piosenkarka spędziła dzieciństwo i młodość, do 1968 roku mieszkając przy ulicy Słonecznej.
Obie uchwały dotyczące pomników zostały przyjęte jednogłośnie podczas sesji Rady Miasta Gdańska, która odbyła się w czwartek, 28 listopada, 2019 r. Projekty plastyczne pomników zostaną wybrane w drodze konkursu, które w uzgodnieniu z wnioskodawcami ogłosi Prezydent Miasta Gdańska. W obu przypadkach to wnioskodawcy pokryją koszty stworzenia pomnika, natomiast miasto sfinansuje zagospodarowanie otoczenia.
Lech Bądkowski (1920-1984) - po zakończeniu II wojny światowej, w której uczestniczył jako żołnierz kampanii wrześniowej, a następnie Polskich Sił Zbrojnych w Wielkiej Brytanii, osiadł w Gdańsku i zajmował się działalnością społeczną, publicystyczną oraz pisarską. W swojej publicystyce rozwijał idee samorządności i regionalizmu.
W 1956 roku współtworzył Zrzeszenie Kaszubsko-Pomorskie, w którym był aktywny do końca życia. Był założycielem i pierwszym prezesem studenckiego Klubu „Pomorania”, który uważał za podchorążówkę ruchu społecznego. W latach 1957-1966 był prezesem oddziału gdańskiego Związku Literatów Polskich. Był także członkiem Zarządu Głównego ZLP i członkiem polskiego PEN-Clubu, a od 1981 roku członkiem jego zarządu.
W sierpniu 1980 roku jako pierwszy intelektualista znalazł się w Stoczni Gdańskiej, gdzie aktywnie uczestniczył w obradach jako członek Prezydium i rzecznik prasowy Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego, następnie Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego w Gdańsku. Był jednym z sygnatariuszy Porozumień Sierpniowych.
Od października 1980 roku do listopada 1981 roku był redaktorem dodatku „Samorządność” w „Dzienniku Bałtyckim”, a od listopada 1981 roku do wprowadzenia stanu wojennego redaktorem naczelnym tygodnika „Samorządność” (sygnowanego przez ZR Gdańsk „Solidarności”). Wiosną 1981 roku był współzałożycielem, a następnie przewodniczącym Klubu Myśli Politycznej im. Konstytucji 3 Maja w Gdańsku.
Został pośmiertnie wyróżniony tytułem Honorowego Obywatela Gdańska (2000 r.). Ponadto został odznaczony Orderem Virtuti Militari jako żołnierz Polskich Sił Zbrojnych w Wlk. Brytanii (1941 r.); Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1965 r.); pośmiertnie Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2006 r.) oraz Krzyżem Wolności i Solidarności (2015 r.).
Irena Jarocka (1946-2012) - wybitna polska piosenkarka, w młodości i początkach kariery estradowej związana była z Gdańskiem. W latach 1947-1968 mieszkała wraz z rodzicami w gdańskiej dzielnicy Oliwa przy ul. Słonecznej. W Oliwie ukończyła V Liceum Ogólnokształcące im. Stefana Żeromskiego. Od 1964 r. kształciła się w Studiu Piosenki Polskiego Radia i Telewizji w Gdańsku oraz studiowała w gdańskiej Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej na wydziale wychowania muzycznego; ukończyła także Wydział Biologii Studium Nauczycielskiego w Gdańsku.
Uczestniczyła w konkursach dla piosenkarzy amatorów, współpracowała z Zespołem Estradowym Marynarki Wojennej Flotylla. W 1965 roku debiutowała w klubie „Rudy Kot” w Gdańsku i w tym samym roku pierwszy raz wystąpiła na festiwalu w Opolu. Za swój faktyczny debiut uważała występ w 1968 roku na festiwalu w Sopocie, gdzie zaśpiewała piosenkę „Gondolierzy znad Wisły”.
Współpracowała m.in. z zespołami Polanie, Czerwone Gitary i Budka Suflera. Koncertowała w kraju i za granicą, w RFN, NRD, Czechosłowacji, Bułgarii, Szwajcarii, we Włoszech, Portugalii, Luksemburgu, Australii, we Francji oraz w ośrodkach polonijnych USA i Kanady.
Wśród jej największych przebojów są takie piosenki, jak „Motylem jestem”, „Kawiarenki”, „Wymyśliłam cię”, „Gondolierzy znad Wisły” czy „Sto lat czekam na twój list”. W 2008 roku nagrała ostatnią płytę z premierowymi piosenkami pt. „Małe rzeczy”. Dwa lata później wspólnie z amerykańskim wokalistą Michaelem Boltonem nagrała swój ostatni przebój „Break Free”.
