Miasto Dialogiczne. Wzór Gdański. prof. Jacek Dominiczak

Czy w sieciowej, globalnie połączonej super-cywilizacji nie jest tak, że tylko unikalność fizycznie istniejących miejsc może zachować różnorodność świata? Miasto Dialogiczne powstaje w odpowiedzi na to pytanie, podejmuje tę odpowiedzialność. Miasto Dialogiczne rozumie społeczne, polityczne i ekonomiczne perspektywy nowoczesności, ale uzupełnia je perspektywami współczesności: poszukuje rozwiązań ekologicznych, by reagować na kryzys naturalnego życia planety; poszukuje też rozwiązań architektury miasta, by reagować na kryzys kulturowego zamieszkiwania na Ziemi. Przestrzeń każdego miasta świata — również Gdańska — wytworzyła swoje unikalne cechy architektoniczne i urbanistyczne. Jednak od czasu globalnego modernizmu, którego częścią jest przecież polska nowoczesność, cechy lokalne architektury miasta rozpuszczają sie w kanonie stylu miedzynarodowego — jednego z pierwszych symptomów globalizacji, który był i do dzisiaj jest rozprzestrzeniany pod atrakcyjną formułą dobrych praktyk. Miasto Dialogiczne — Gdańsk — aby zachować i kontynuować swoją wyjątkowość, musi zrozumieć, co jest w grze, jakich decyzji miejskich potrzeba, jakiej potrzeba staranności w inwestycjach, jakiej metodologii w informowaniu projektantów i, w końcu, jakiej trzeba strategii w projektowaniu. Dzisiaj unikalne miasto nie jest już naturalnym zapisem aktywności ludzi w nim działających. Unikalne miasto w XXI wieku to świadomy, kulturowy projekt specyficznie stworzony dla konkretnego miejsca. I to jest właśnie Miasto Dialogiczne, a Gdańsk może stać się jego wzorem.