Patrycja Cichosz
Artystka/robotnica sztuki, działająca głównie w obszarze malarstwa. Urodzona w 1995 roku w Głownie; mieszka i pracuje w Gdańsku, gdzie w 2020 roku ukończyła studia na Akademii Sztuk Pięknych. W 2023 i 2024 roku otrzymała Stypendium Kulturalne Miasta Gdańska. W latach 2015–2020 stypendystka Fundacji Jolanty i Leszka Czarneckich. Jej prace znajdują się m.in. w zbiorach Nowego Muzeum Sztuki NOMUS. Finalistka 46. edycji Biennale Malarstwa Bielska Jesień oraz 7. Gdańskiego Biennale Sztuki.
Jej prace były pokazywane na wielu wystawach, m.in. CRASH CLUB x Pawilon Bliska, 13. edycja Warsaw Gallery Weekend, DWA SŁOWA/TWO WORDS/ДBA CЛOBA/*** *****, w ramach działalności Kolektywu Basta, Galeria Przyszła Niedoszła, Warszawa, 2022; ODKSZTAŁCENIE / ДЭФАРМАЦЫЯ / UNLEARNING, DOMIE, Poznań, 2021; Pytają a ja płaczę rzewniej, wystawa indywidualna, Trafostacja Sztuki, Szczecin, 2020; 9. Triennale Młodych w Orońsku PÓKI MY ŻYJEMY, Centrum Rzeźby Polskiej, Orońsko.
To, co tworzy, oscyluje wokół tematu doświadczania opresji, oraz czynnego oporu wobec niej.
W ramach Stypendium Kulturalnego FUNDUSZ TWÓRCZY realizowała projekt, o którym pisze:
„Pod Żelazną Kopułą” to cykl, który tworzę od 2022 roku. Punktem wyjścia dla serii stały się wyobrażenia i czyny, podejmowane w momencie kryzysu i wątpliwości. Mnogość mikrohistorii, która powstaje w trakcie, ujawnia niezwykłą różnorodność owych »strategii«, niebędących zawsze chwalebnymi czy skutecznymi. Są to sposoby ucieczki, zaplątania i paradoksalnie, niekiedy, pogłębienia problemu, ale też afirmacji, rozpoznania stanu tu i teraz, przyjrzeniu się swojemu położeniu. To, co dla nich wspólne, to uwikłanie w kontekst społeczny i szersze procesy, rozgrywające się wobec Żelaznej Kopuły – alegorycznie ujętej neoliberalnej konstrukcji społecznej, służącej niewielkiej grupie osób, charakterystycznej dla Globalnej Północy. Finalnie seria ma opowiadać o odruchach, nie zawsze racjonalnych; ryzykownych decyzjach, śmiałych wyobrażeniach i ich konsekwencjach, tajnych (lub nie) zgromadzeniach i spiskach; w końcu o wszelkich próbach, aby obecny porządek naruszyć. „Pod Żelazną Kopułą mamy tylko siebie nawzajem” – mówi Naomi Klein.
