Monika Konczakowska

25.03.2025
Więcej artykułów poświęconych Gdańskowi znajdziesz na stronie głównej gdansk.pl
Na zdjęciu kobieta o blond, krótkich włosach, we wzorzystej bluzce, patrząca w bok.
fot. Michał Konczakowski


Monika Konczakowska
Artystka wizualna, malarka i rysowniczka, nauczyciel akademicki na Sopockiej Akademii Nauk Stosowanych. Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku na kierunku Edukacja Artystyczna,  dyplom w pracowni prof. Hugona Laseckiego. W latach 2008-2015 współpracowała z Teatrem Miniatura w Gdańsku, gdzie tworzyła elementy scenografii. W latach 2011-2013 występowała w teatrze Błękitna Sukienka Rity Jankowskiej. W 2021, 2022 i 2024 roku otrzymała Stypendium Kulturalne Miasta Gdańska a w 2023 Stypendium Artystyczne Marszałka Województwa Pomorskiego. Zajmuje się malarstwem wielkoformatowym, syntetycznym i abstrakcyjnym. Mieszka i tworzy w Gdańsku.

W ramach Stypendium Kulturalnego FUNDUSZ TWÓRCZY realizowała projekt „ŚLADY”, o którym pisze:

„Żyjąc w mieście zatracamy naturalny kontakt z przyrodą. Uważność i wrażliwość zanikają w szarościach otaczających nas budynków. Tracimy zdolność do obserwacji, nie odczuwamy zmieniających się pór roku ani naturalnego cyklu przyrody , nie słyszymy przylatujących i odlatujących ptaków, które zagłusza szum miasta. Żyjemy nieświadomi początku i końca dnia ponieważ światła tętniącego życiem miasta przedłużają nam doby, a naturalny mrok nocy, jej czerń napawa nas lękiem. Wschody i zachody słońca dostrzegamy fragmentarycznie, kiedy światłu uda się przebić przez gęstą tkankę miejską. Pozbawieni tych doświadczeń tęsknimy za naturalnymi dźwiękami, za szumem wiatru, śpiewem ptaków, za zapachem łąki. Tęsknimy za codziennym kontaktem z naturą. Ta tęsknota skłoniła mnie do stworzenia projektu „ŚLADY” poświęconego refleksji nad uwikłaniem człowieka w świat coraz większej urbanizacji.
Projekt dotyka tęsknoty za obcowaniem z naturą, za jej obecnością, śladami w naszej codzienności. Jest refleksją nad tym jak miasto mimo wygodnej przestrzeni do życia wpływa negatywnie na rozwój relacji człowieka z naturą. Projekt „ŚLADY” jest opowieścią o głodzie człowieka za tym co jest mu najbliższe, za wspomnieniami z dzieciństwa.”