Marianna Marszałkowska

26.03.2025
Więcej artykułów poświęconych Gdańskowi znajdziesz na stronie głównej gdansk.pl
Na zdjęciu kobieta w blond włosach, na tle wielokolorowego obrazu.
fot. Agnieszka Sejud


Marianna Marszałkowska

Artystka wizualna, tworzącą instalację oraz kinetyczne obiekty. Aktualnie jest studentką Szkoły Doktorskiej w Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku pod opieką Profesory Katarzyny Józefowicz. Otrzymała Stypendium Miasta Gdańska, które pozwoliło jej stworzyć obiekt pt. “Zbiórka”, który był prezentowany na wystawie w Galerii Żak w Gdańsku.. W 2023 roku zdobyła Nagrodę Publiczności na Gdańskim Biennale Sztuki za pracę „SZTUCZNE”. Brała udział w 16. Międzynarodowym Triennale Tkaniny w Łodzi oraz w realizowanym przez BWA Wrocław projekcie Studia Mistrzymi z Joanną Rajkowską w 2021 roku. W 2024 była finalistką konkursu Rybie Oko, gdzie przedstawi projekty „Z tych bajek prawdziwe są tylko białe konie” oraz „Rączki, żegnam i witam”.

W ramach Stypendium Kulturalnego FUNDUSZ TWÓRCZY realizowała projekt, o którym pisze:

Projekt "Zbiórka" został zrealizowany z materiałów budowlanych – ceramiki pochodzącej z rozbiórek. Artystka miała możliwość obserwowania ze swojego okna, jak pracownicy układali kostkę brukową na drodze. Zdała sobie sprawę, że każda z tych kostek jest przez nich dotykana i obracana, aby idealnie dopasować się do powierzchni drogi. Ta powtarzalna czynność – chwytanie, sprawdzanie i wbijanie w ziemię – nadawała rytm. W efekcie Marianna oparła swoją pracę na rytmicznym powtarzaniu rymowanki znanej z dziecięcych zabaw: "Palec do budki, bo za minutkę zamykamy budkę. Budka się zamknęła. Gości nie przyjęła" lub “Gości przyjęła”. Wiedząc, że istnieją dwie możliwości układania cegieł (główki-wozówki), przygotowane cegły do budowy "BUDKI" mogą tworzyć rymowankę, która symbolizuje przyjęcie lub nieprzyjęcie gościa. Artystka odkłada te cegły, wypalone w piecu ceramicznym i ozdobione słowami z rymowanki, na Europalecie. Paleta ta symbolizuje Europę oraz przygotowania do przyszłych i teraźniejszych migracji, a także odpowiedź każdej pary rąk, które dotykały i układały element budowlany. Ze strony artystki jest to próba ukazania dwóch perspektyw. Pomimo ukazania przez artystkę dualizmu przyjęcia i nie przyjęcia temat jest szeroki i zawiera szereg aspektów. Otrzymane stypendium pomogło artystce rozwinąć umiejętności w zakresie wypalania materiałów ceramicznych. Cegła budowlana stała się istotnym materiałem do tworzenia kolejnych instalacji artystki, poszerzając pole jej działania. Dzięki stypendium zdobyła również nowe umiejętności szkliwienia istniejących obiektów ceramicznych.