Magdalena Kowala

27.03.2025
Więcej artykułów poświęconych Gdańskowi znajdziesz na stronie głównej gdansk.pl
Na zdjęciu znajduje się twarz kobiety z włosami za ramiona. Kobieta ma na sobie fioletową koszulkę.
fot. Anna Zglenicka


Magdalena Kowala

Tancerka, choreografka, edukatorka ruchu, nauczycielka jogi, tłumaczka języka hiszpańskiego i katalońskiego. Od roku 2019 współtworzy zespół Hertz Haus oraz jest członkinią zarządu Stowarzyszenia Córy Kultury. Wraz z zespołem współtworzyła jako tancerka i choreografka spektakle: „Her(t)z”, „Solo na 4 kaski i stracony czas” w reż. Anny Piotrowskiej, „102 i pół”, „Unbody”, „Portrety beznadziejne – spektakl usieciowiony”, „Mirroring”, „Frauen in Flammen", „Hotel H. ****" w reż. Dominiki Knapik, solo pt. „sześć" powstałe w ramach stypendium kulturalnego miasta Gdańska oraz spektakl „To bitch or not to bitch”, który otrzymał nagrodę SzekspirOFF. Artystka poza działalnością zespołową interesuje się terapią w tańcu, ukończyła kurs w ramach Projektu Zatańcz z Parkinsonem I Kurs Dance for PD® w Polsce oraz kurs Dance for PD® Training Workshop w Barcelonie podczas Międzynarodowego Kongresu Choroby Parkinsona. Aktualnie jest w trakcie programu nauczycielskiego jogi wg metody B.K.S. Iyengara.  

W ramach Stypendium Kulturalnego FUNDUSZ TWÓRCZY realizowała projekt, o którym pisze:
W ramach przyznanego mi stypendium stworzę scenariusz i choreografię do duetu z gdańską tancerką Joanną Woźną z dziedziny tańca. Tytuł pracy odnosi się do biegaczy/ek w rozumieniu dosłownym i metaforycznym jako biegaczy zawodowych, biegaczy amatorów, biegaczy codziennych, biegaczy ciągle biegnących, biegaczy biernych, biegaczy bez mety. Chcę podjąć ważny temat jakim jest szybkość z jaką funkcjonuje aktualny świat, chcę zatrzymać na chwilę wir nieodpuszczania, robienia, kompromisowania każdej godziny, upychania jak najwięcej czynności, aktywności by nie zostać w tyle zarówno przed innymi jak i przed samym sobą. Chcę poprzez szeroko rozumiany taniec zwrócić również uwagę na zatrzymanie, czy sekunda zatrzymania opóźni mnie o godziny, lata wobec innych “biegaczy/ek”? Czy może muszę utrzymać dotychczasowe tempo lub nawet przyspieszyć? W scenariuszu jak i choreografii chcę dokonać eksploracji relacji dwóch bohaterek “biegaczek” w kontekstach rywalizacji, konfrontacji, ale również wzajemnego wsparcia i siostrzeństwa.