| Diagnozy do Programów Operacyjnych (2.06 MB) |
Sporządzenie diagnoz w ramach dziewięciu obszarów życia społeczno-gospodarczego miasta było puntem wyjścia do sporządzenia założeń do Programów Operacyjnych do dokumentu „Gdańsk 2030 Plus Strategia Rozwoju Miasta”. Diagnozy te mają one posłużyć zrozumieniu dlaczego i po co realizowane będą konkretne działania rozwojowe w Gdańsku.
Znaczna część opisywanych w diagnozach zjawisk wymagała wykorzystania różnych typów informacji, w tym analizy jakościowej dokonywanej na podstawie cech niemierzalnych lub trudno mierzalnych, jednakże autorzy diagnoz dokonali wszelkich starań, by forma i język diagnoz były możliwie proste, wychodząc poza specjalistyczną hermetyczność słownictwa czysto naukowego.
Diagnozy rozpoczynają się od wstępu, w którym nakreślono najważniejsze relacje przyczynowo-skutkowe między tematyką danego obszaru społeczno-gospodarczego, a rozwojem miasta. Treść diagnoz uporządkowana została w postaci tez diagnostycznych, które opisano za pomocą najważniejszych faktów uzasadniających daną tezę oraz przyczyn stojących za opisanymi faktami. W dalszej części zawarto skutki, ukazujące jak przytoczone zjawiska wpływają na szeroko rozumiany rozwój miasta. Na podstawie tak opisanych tez diagnostycznych sformułowano rekomendacje kierunkowe. Z jednej strony wskazują one propozycje kluczowych zamierzeń prorozwojowych, z drugiej zaś przedstawiają konsekwencje zaniechania działań, czyli skutki niezrealizowania danej rekomendacji. Dzięki przyjętej strukturze diagnoz bardzo wyraźnie widać z jakiego powodu i w jakim celu zaplanowano poszczególne działania w Programach Operacyjnych.
Skrócone wersje diagnoz prezentowanych w niniejszej publikacji stanowią integralną część Programów Operacyjnych.
Diagnozy stanowią podstawowy element umożliwiający prowadzenie skutecznego i efektywnego procesu zarządzania rozwojem. Rolą dobrej diagnozy, poza wskazaniem procesów i zjawisk mających wpływ na dany obszar funkcjonowania miasta, jest analiza ich przyczyn oraz występujących i potencjalnych konsekwencji. Przyjęcie tak rozumianej logiki przyczynowo-skutkowej jest konieczne dla dobrania właściwych kierunków i narzędzi działania. Diagnoza powinna również wskazywać możliwe warianty rozwiązania problemu i konsekwencje ich wdrażania.
Żyjemy w świecie bardzo dynamicznych zmian. Dotykają one każdej sfery: kulturowej, tożsamościowej, społecznej, organizacyjnej, biznesowej itd. Konsekwencją tych zmian jest przede wszystkim rosnący stopień skomplikowania, wielowymiarowości, wieloaspektowości otaczającej nas rzeczywistości. To z kolei przekłada się na wyraźnie kurczącą się możliwość precyzyjnego przewidywania zmian, co w rezultacie utrudnia opieranie programowania rozwoju o „twarde” przesłanki. Odpowiedzią na to jest zwiększenie kontekstowości diagnoz oraz analiza i ocena zjawisk z innych punktów widzenia, obejmujących liczne możliwości. Pozwali to zarysować nieprzewidziane wcześniej zależności, badać relacje pośrednie, które często mają większe znaczenie niż te bezpośrednie. Takie podejście sprzyja szukaniu synergii między poszczególnymi Programami Operacyjnymi, ich wzajemnemu koordynowaniu i wspieraniu się (przenikanie się celów i działań).
