Urodzony prawdopodobnie 15 kwietnia 1920 r. w Kanadzie, zmarł 3 lipca 2003 r.) – pisarz, gawędziarz, podróżnik. W 1905 r. młoda polska szlachcianka została skazana przez władze carskie na zesłanie na Syberię. Stamtąd z grupą uciekinierów przedostała się na Alaskę, a następnie do Kanady, gdzie poważnie zachorowała. Uratowali ją indiańscy myśliwi. Została żoną wodza plemienia Shawnee Lee-Ono-Ma (Wysokiego Orła). Otrzymała imię Ta Wach (Biały Obłok). Tam urodziła syna. Wychowywany w zgodzie z naturą poznawał obyczaje indiańskich przodków. W 1937 r. przybył z matką do Polski. Tu doznał silnego szoku cywilizacyjnego – przez rok nie powiedział żadnego słowa. Niestety wybuch wojny uniemożliwił mu powrót za ocean. Działał w konspiracji, był aresztowany przez gestapo. Uciekł z transportu do obozu koncentracyjnego w Auschwitz. Walczył w Armii Krajowej na kielecczyźnie pod pseudonimem „Kozak”. Wielokrotnie ranny – żył z odłamkiem granatu pod sercem. Po wojnie pracował jako marynarz-mechanik, m.in. na transatlantyku „Batory”. Odnalazł swego ojca (który dożył 105 lat!). W przerwach między rejsami odbywał dalekie podróże. Zebrany materiał wykorzystał w książkach (przetłumaczonych na 12 języków). W 1958 r. wydał pierwszą książkę pt. Ziemia Słonych Skał, a następnie m.in. Głos prerii, Fort nad Athabaską. Uważał, że wszystko co dobre pochodzi od Indian. Twierdził, że nie ma Krainy Wiecznych Łowów, bo tam nikt nie poluje, a zwierzęta żyją w zgodzie z ludźmi. Według wiary Indian wszystko co nas otacza ma duszę, że istnieje istota boska wspólna dla wszystkich. Mieszkał w Gdańsku – Wrzeszczu. Zmarł 3 lipca 2003 r. Pochowany został na gdańskim cmentarzu Srebrzysko. Jego mogiłę indiańskim zwyczajem posypano tytoniem na znak szacunku. Przyozdobiono ją też kwiatami i orlimi piórami.
Więcej informacji na portalu Trójmiasto.pl
fot. Daniel Pach, źródło: Pachphoto
Tekst: materiały własne UM
