(1520-1575)
Alchemik i lekarz królewski, poeta.
Zwano go również Zuchtą. Był wnukiem gdańskiego burmistrza. Jego rodzina przybyła do Gdańska w II połowie XIV wieku z Nadrenii.
Kształcił się w elbląskim gimnazjum. Po ukończeniu szkoły przyjął nominację na kanonika i proboszcza we Fromborku (nie była to funkcja duchowna, ale świecka). Jego zwierzchnikiem stał się inny gdańszczanin, biskup warmiński – Jan Dantyszek, również patron jednego z gdańskich tramwajów. Studia uniwersyteckie, praktykowane wówczas w trybie wędrownym, odbywał w Louvain, Rzymie, Ferrarze, Bolonii i Padwie, gdzie otrzymał stopień doktora medycyny.
Postawiono mu zarzut herezji, co wiązało się z utratą majątku i stanowisk w kapitule fromborskiej. Udał się na dalsze studia do Królewca, tam w 1547 roku opublikował swoje największe dzieło pisarskie – „Vandalus”, jedno z najwcześniejszych literackich opracowań starego podania o księżniczce Wandzie.
W późniejszych latach zajmował się głównie medycyną i alchemią. Wyniki dociekań naukowych opublikował w dziewięciu traktatach, niektóre doczekały się licznych wznowień, nawet w XVII wieku. Pracował jako lekarz książąt i króla Zygmunta Augusta – w Królewcu, Krakowie, Wilnie i Gdańsku.
Miejsce jego pochówku nie jest znane.
Tekst: materiały własne UM
