Lech Mokrzecki urodził się 5 kwietnia 1935 roku w Warszawie. Naukę na poziomie szkoły podstawowej rozpoczął w Wilnie, a następnie uczęszczał do I Gimnazjum i Liceum im. Mikołaja Kopernika w Toruniu, gdzie w 1951 roku uzyskał maturę. W roku 1954 obronił magisterium z historii na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika, a w 1964 roku po ukończeniu Wyższej Szkoły Muzycznej w Sopocie uzyskał tytuł magistra sztuki w klasie wiolonczeli. W latach 1959-1967 był wiolonczelistą w Państwowej Operze i Filharmonii Bałtyckiej oraz jej konsultantem do spraw naukowych i literackich (1967-1970).
W 1966 roku podjął pracę na stanowisku asystenta w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku w Katedrze Historii Oświaty i Wychowania zdobywając kolejne stopnie awansu zawodowego. Pracując nieprzerwanie w Uniwersytecie Gdańskim stopień doktora uzyskał w 1967 roku, doktora habilitowanego w 1975 roku, profesora nadzwyczajnego w 1986 roku, a w 1993 roku profesora zwyczajnego. Uhonorowaniem pracy naukowej Profesora Lecha Mokrzeckiego było uzyskanie tytułu doktora honoris causa Uniwersytetu w Linköpingu za niezwykle bogaty dorobek naukowy oraz za szczególne zasługi w dziedzinie współpracy organizacyjnej i naukowej z tamtejszym Instytutem Pedagogiki i Psychologii.
Od 1972 roku utrzymywał ścisłą współpracę z Akademią Muzyczną w Gdańsku. Współpracował również z Wyższą Szkołą Pedagogiczną w Słupsku, Gdańską Wyższą Szkołą Humanistyczną oraz Ateneum Szkołą Wyższą w Gdańsku.
Prace Profesora ogniskowały się w kilku nurtach badawczych i związane są przede wszystkim z dziejami staropolskiej nauki, oświaty i wychowania, a zwłaszcza świadomości historycznej społeczeństwa dawnej Rzeczypospolitej, przy czym szczególne miejsce zajmował w nim dorobek poświęcony Gdańskowi i dawnym Prusom Królewskim.
Lech Mokrzecki zmarł 26 lipca 2021 roku. Miał 86 lat.
za amuz.gda.pl
