Kazimierz Rynkowski urodził się w 1933 roku w Pelplinie, jako pierwszy z dziewięciorga rodzeństwa. Był zdolny, kończył szkoły, a “władza ludowa” chętnie wspierała młodzież z tzw. awansu społecznego. Kazimierz zrobił maturę w 1951 roku. W latach 1951-1953 pracował jako instruktor w Zarządzie Wojewódzkim komunistycznego Związku Młodzieży Polskiej w Gdańsku, 1953-1954 w Okręgowej Dyrekcji Szkolenia Zawodowego we Wrzeszczu, nadzorującej szkolnictwo zawodowe. W okresie 1954-1956 odbył służbę wojskową w Toruniu.
Zaraz potem wrócił na ścieżkę partyjnej kariery. Od października 1957 r. do lutego 1960 był pracownikiem politycznym Komitetu Miejskiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR) w Gdańsku. W 1959 r. rozpoczął zaocznie studia prawnicze na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznania, które ukończył w roku 1964.
W latach 60. należał do kluczowych postaci w gdańskich strukturach dzielnicowych PZPR. Poważniejszy awans przyszedł w listopadzie 1970 roku, kiedy to Kazimierz Rynkowski został pierwszym zastępcą przewodniczącego Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Gdańsku, Jana Nikołajewa.
Od grudnia 1973 do maja 1979 był zastępcą dwóch kolejnych prezydentów Gdańska - Andrzeja Kaznowskiego i Jerzego Młynarczyka. Od maja 1979 do grudnia 1981 był dyrektorem naczelnym Gdańskiego Zjednoczenia Budownictwa przy ul. Żytniej.
Prezydentem Gdańska został 22 grudnia 1981 roku i pełnił tę funkcję nieprzerwanie do 23 listopada 1989 roku. Jako prezydent Gdańska Kazimierz Rynkowski był m.in. przewodniczącym Rady Budowy Szpitala na Zaspie, inicjatorem ustanowienia w 1987 r. Nagrody Naukowej Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza.
Więcej o Kazimierzu Rynkowskim, prezydencie Gdańska w latach 1981-1989
Po upadku PRL Kazimierz Rynkowski prowadził w Gdańsku w latach 1990-1997 kancelarię prawniczą. Jednocześnie od 1995 r. do przejścia na emeryturę w roku 2004 pracował w prywatnych instytucjach ubezpieczeniowych.
Ostatnie pożegnanie Kazimierza Rynkowskiego, byłego prezydenta Gdańska
