Teresa Ferenc urodziła się 24 kwietnia 1934 r. w Ruszowie niedaleko Zamościa. Jako 9-letnie dziecko przeżyła hitlerowską pacyfikację Zamojszczyzny i śmierć rodziców, a tragiczne wydarzenia, które rozegrały się w czerwcu 1943 r. we wsi Sochy odcisnęły piętno na jej twórczości.
Po wojnie ukończyła Studium Nauczycielskie w Katowicach ze specjalizacją plastyczną. W 1956 r. wyszła za mąż za poetę Zbigniewa Jankowskiego. Mieszkała wraz z mężem i córkami, późniejszymi pisarkami Anetą (Anna Janko) i Mileną (Milena Wieczorek), w Rybniku, następnie w Kołobrzegu i we Wrocławiu, a od 1975 r. w Sopocie.
Debiutowała w 1962 r. wierszem „Poród” w piśmie literackim „Współczesność”. W ciągu kilkudziesięciu lat jej utwory ukazały się w kilkudziesięciu antologiach w Polsce i na świecie.
Po przybyciu na Wybrzeże włączyła się wraz z mężem w działalność lokalnego środowiska literacko-artystycznego. W latach 1980-1982 była wiceprezesem Gdańskiego Oddziału Związku Literatów Polskich. W 1983 r. związała się z gdańskim kręgiem literackim „Wiązania”, zorganizowanym przez Duszpasterstwo Środowisk Twórczych, publikowała w wydawnictwach poza zasięgiem cenzury. W 1989 r. należała do członków-założycieli Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
Za swoją twórczość poetka była wielokrotnie nagradzana m.in. Medalem księcia Mściwoja II przyznanym przez Zrzeszenie Kaszubsko-Pomorskie, 1999; nagrodą Prezydenta Miasta Gdańska w dziedzinie kultury, 2004 i 2009; Nagroda Artusa 2004; nagroda Prezydenta miasta Sopotu, 2004 i 2009; nagrodą marszałka województwa pomorskiego, 2009.
Twórczość Teresy Ferenc była bardzo wysoko oceniana przez literaturoznawców i krytyków literackich, a Julian Rogoziński zaliczał ją do jednej z trzech najwybitniejszych – obok Wisławy Szymborskiej i Urszuli Kozioł – współczesnych poetek polskich.
Więcej o Teresie Ferenc, wybitnej poetce, od wielu lat związanej z Wybrzeżem
