Paweł Huelle (1957-2023)

Paweł Huelle zmarł 27 listopada. Rodowity gdańszczanin, wybitny prozaik, poeta i dramatopisarz. autor m.in. "Weisera Dawidka", „Mercedesa Benza. Z listów do Hrabala”, zbiorów opowiadań. Za swoje liczne literackie dokonania otrzymał Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury, Nagrodę Miasta Gdańska „Splendor Gedanensis”, Nagrodę Fundacji im. Kościelskich. Miał 66 lat.
25.10.2024
Więcej artykułów poświęconych Gdańskowi znajdziesz na stronie głównej gdansk.pl
Czarno-białe zdjęcie: twarzy mężczyzny z brodą, w okularach i kapeluszu
Paweł Huelle (1957-2023)
fot. Grzegorz Mehring / www.gdansk.pl

Paweł Huelle urodził się 10 września 1957 roku w Gdańsku, o którym mówił, że jest jego „małą ojczyzną”. Tutaj mieszkał i tworzył. Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim (1980). W czasie Sierpnia 1980 roku był współtwórcą „poczty rowerowej”, wspierającej strajkujących w Stoczni Gdańskiej - między innymi w kolportażu „bibuły”. Z Andrzejem Zarębskim współtworzył apel środowiska studenckiego w sprawie liberalizacji życia naukowego i studiów. Był także współinicjatorem powstania i członkiem Tymczasowego Komitetu Założycielskiego Niezależnego Zrzeszenia Studentów Polskich UG. Podczas tzw. karnawału Solidarności pracował jako dziennikarz w Biurze Informacji Prasowej Solidarności.

Zadebiutował w listopadzie 1987 roku, wydając „Weisera Dawidka”, którego akcja dzieje się w okolicy istniejącego w latach 1913-2013 w Gdańsku Wiaduktu Weisera (zwanego także Mostem Weisera). Stanowiąca literacki dialog z Günterem Grassem powieść uważana jest za najważniejszy debiut lat 80., a przez krytyków określona została jako „arcydzieło literatury”.

Ostatnia droga Pawła Huelle. "Wpisał obraz Gdańska na nowo w serca wielu mieszkańców"

Kolejne lata przyniosły następne jego poczytne powieści, zbiory opowiadań i dramatów oraz wiersze, a także scenariusze i eseje: Powieść „Ostatnia Wieczerza” (2007) „Opowiadania na czas przeprowadzki” (1991), „Wiersze” (1994), „Pierwsza miłość i inne opowiadania” (1996), „Inne historie” (1999), „Mercedes-Benz. Z listów do Hrabala” (2001), „Byłem samotny i szczęśliwy” (wybór opowiadań, 2002), „Castorp” (2004), „Opowieści chłodnego morza” (2008), „Śpiewaj ogrody” (2014) i „Ulica Świętego Ducha i inne historie” (2016), zbiór jego opowiadań, zatytułowany „Talita.

Księga kondolencyjna Pawła Huellego. Wpisy Aleksandry Dulkiewicz, Agnieszki Owczarczak, Jacka Dehnela

Jego książki zostały przetłumaczone na kilkadziesiąt języków, między innymi na język angielski, holenderski, szwedzki, czeski, włoski, fiński, francuski, hiszpański, litewski i niemiecki.

Był dyrektorem gdańskiego ośrodka TVP (1994-1999), pełnił również funkcję redaktora naczelnego Kwartalnika Artystycznego „Bliza”. Od ponad dekady związany był także z Teatrem Miejskim w Gdyni, w którym objął rolę kierownika literackiego. 

Paweł Huelle zmarł 27 listopada. Miał 66 lat.

Więcej o Pawle Huelle