Pochodził z Wilna, gdzie urodził się 6 października 1941 r. Do Gdańska przybył z rodziną jako niespełna 5-latek, w czerwcu 1946 r. Był absolwentem VIII Liceum Ogólnokształcącego, które ukończył w 1959 r. Zaraz po maturze, do 1964 r., studiował historię na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 1977 r. na UMK obronił doktorat.
Pracował w Wojewódzkiej i Miejskiej Bibliotece Publicznej w Gdańsku (1964-1965), a następnie, do 1976 r., jako asystent, adiunkt muzealny i kustosz w Muzeum Stutthof w Sztutowie; w latach 1967-1972 był kierownikiem Działu Naukowo-Badawczego, od 1 IX 1972 do 10 IX 1976 dyrektorem tej placówki. Stworzył centrum dokumentacyjne byłego KL Stutthof, gromadząc ponad 300 tysięcy dokumentów odnalezionych w polskich instytucjach, razem z zespołem opracował kartotekę byłych więźniów. Zainicjował wydawanie czasopisma „Zeszyty Muzeum Stutthof” (1976–1991, nr 1–10).
We wrześniu 1976 r. Mirosław Gliński został dyrektorem Muzeum Historii Gdańska i funkcję tę pełnił do 1988 r. Później - do emerytury w 2009 roku - był starszym kustoszem i kuratorem w tym muzeum, kierownikiem Oddziału Westerplatte w dawnej Wartowni nr 1.
Badania naukowe Mirosława Glińskiego dotyczyły dziejów KL Stutthof i historii Gdańska w XIX i XX wieku. Skupiały się m.in. na organizacji obozu koncentracyjnego Stutthof (1 IX 1939 - 9 V 1945) (1979); składzie personalnym załogi KL Stutthof (1 IX 1939 - 9 V 1945) (1984–1987); Mirosław Gliński był współautorem pracy “Ludzie dziewiętnastowiecznego Gdańska. Informator biograficzny” (1994, współautor z Jerzym Kuklińskim), “Kroniki Gdańska 997-2000” (t. I–II, 1997-2006, wydanie rozszerzone t. I, 2019); napisał też informator-przewodnik “Westerplatte” (1998) w wersjach polskiej, niemieckiej i angielskiej, który był wznawiany corocznie do roku 2010. Był autorem biogramów w “Poczcie sołtysów, burmistrzów, nadburmistrzów, przewodniczących Miejskiej Rady Narodowej i prezydentów Gdańska od XIII do XXI wieku” (Gdańsk 2015). a także redaktorem naukowym wspomnień “Z dziennika mego ojca kupca gdańskiego Theodora Behrenda 1789–1851” (Gdańsk 2016). Od 2009 roku zaangażowany był w tworzenie Encyklopedii Gdańska (Gdańsk 2012), dla której napisał jako autor kilkuset haseł osobowych i merytorycznych, tabel i zestawień. Od 2013 r. był członkiem Komitetu Wiedzy Gedanopedii.
