Helena Zawistowska, z domu Hajdukiewicz, urodziła się 3 stycznia 1922 roku w Wilnie. W czasie okupacji działała w AK i studiowała medycynę na tajnym Uniwersytecie Stefana Batorego. Aresztowana została z całą rodziną w 1944 roku przez NKWD, zesłana do obozu Jełszanki koło Saratowa, gdzie pracowała jako pielęgniarka.
Po wojnie związała się z Gdańskiem, ukończyła studia lekarskie w gdańskiej Akademii Medycznej (1952), doktoryzowała się w 1964 roku. Pracowała w Zakładzie Histologii i Embriologii AM (1949-1965) i jako lekarz w lecznictwie otwartym (1955-1979).
Członkini Oddziału Pomorskiego Towarzystwa Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej oraz Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Jako autorka baśni dla dzieci zadebiutowała w 1987 roku: "O zaginionych żeglarzach i latającej szafie". Jest także książki wspomnieniowej „Od Wilii po Uklę. Niezapomniany czas letnich wakacji w Wilnie i na Wileńszczyźnie w latach dwudziestych i trzydziestych dwudziestego wieku”.
W 2017 roku została nagrodzona Medalem Prezydenta Miasta Gdańska.
Helena Zawistowska zmarła 29 kwietnia 2021 roku, przeżywszy prawie sto lat.
Poznaj historię Heleny Zawistowskiej:
Była więźniarka łagrów, lekarka i pisarka, nagrodzona przez prezydenta Gdańska
