Ewa Nawrocka urodziła się w Stanisławowie (obecnie Ukraina) 26 czerwca 1942 roku. Do Gdańska jej rodzina trafiła w sierpniu 1945 r., była mieszkanką Wrzeszcza. Ukończyła I Liceum Ogólnokształcące i studia polonistyczne w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku (1960–1965) (od 1970 przekształconej w Uniwersytet Gdański). Pracę magisterską napisała pod kierunkiem prof. Marii Janion i pracowała jako asystentka w Instytucie Filologii Polskiej UG. Po obronie doktoratu (1974 r.) w oparciu o rozprawę “Idee i obrazy mistycznej twórczości Juliusza Słowackiego” (promotor prof. Maria Janion) i uzyskaniu habilitacji (2004 r.) na podst. rozprawy “Osoba w podróży. Podróże Marii Dąbrowskiej), Ewa Nawrocka została profesorem uczelnianym UG. W latach 2005–2011 kierowała Zakładem Teorii Literatury IFP UG, a w 2012 do 2012 - Katedrą Teorii Literatury i Krytyki Artystycznej. Na emeryturę przeszła w 2012 roku.
Zakres zainteresowań badawczych naukowczyni obejmował m.in. problematykę teatru romantycznego i twórczość Wiliama Szekspira. Autorka wielu publikacji z historii literatury - prac naukowych i tekstów publicystycznych, pisała też wiersze. Profesor m.in. współredagowała (wraz z Martą Gibińską i Jackiem Fabiszakiem) pracę pt. “Czytanie Szekspira” (Gdańsk 2004). W publikacji, wydanej przez gdańskie wydawnictwo słowo/obraz terytoria, znalazły się omówienia i interpretacje wszystkich sztuk i sonetów Williama Szekspira napisane przez czołowych polskich teatrologów i znawców jego twórczości, m.in. Dobrochny Ratajczakowej, Marty Gibińskiej, Jerzego Limona, Jacka Bartyzela czy Aleksandry Kubińskiej.
Była wiceprezeskę Polskiego Towarzystwa Szekspirowskiego, uwielbianą przez studentów wykładowczynią, która wychowała wiele pokoleń polonistek i polonistów.
Ewa Nawrocka zmarła 28 stycznia w Gdańsku.
